پلی اتیلن

بیشترین استفاده در پوشش گلخانه از پلی اتیلن است و میزان عبور نور آن ۹۰-۸۸% است که در مقایسه با شیشه کمتر می باشد. پلی اتیلن های معمولی، نور ماورای بنفش را از خود عبور می دهند. این اشعه به ویژه در فصل تابستان، باعث از بین رفتن پلاستیک و یکبار مصرف شدن آن ها می شوند. همچنین باعث شکنندگی، تیرگی و در نهایت پارگی پلاستیک می شود. طول عمر پلاستیک با افزودن مواد جاذب اشعه ماورای بنفش، به ۴-۳ سال افزایش پیدا می کند. به شرطی که در این مدت عواملی مانند باد و تگرگ پلاستیک را پاره نکند. این مواد، تثبیت کننده اشعه ماورای بنفش است و با تغییر دادن طول موج این اشعه، آن را به طول موج های مفید برای رشد گیاه تبدیل می کنند. معمولا پلاستیک ها، دارای ۱۱-۳ % مواد جاذب اشعه ماورای بنفش هستند. طول عمر پلاستیک جاذب اشعه ماورای بنفش، سه تابستان و دو زمستان می باشد.
پلی اتیلن معمولی در برابر اشعه مادون قرمز، مانع ضعیفی می باشد . به کار بردن مواد نگهدارنده اشعه مادون قرمز در ساخت پلی اتیلن، باعث نگهداری حدود نصف گرمای تابشی در داخل گلخانه می شود و نیز از خروج آن جلوگیری می کند. چرا که گیاهان مثل هر جسم دیگری، در روز انرژی نورانی خورشید را جذب کرده و در شب، به صورت اشعه مادون قرمز به اطراف می تابانند و در نتیجه، مقدار زیادی از گرما هدر می رود. اما شیشه، مانع از خروج گرمای تابشی مادون قرمز از داخل گلخانه می شود و بنابراین، اتلاف گرما از طریق تابش در شیشه کم می باشد. اشعه مادون قرمز تاثیری بر روی طول عمر پوشش گلخانه ندارد. با کمک مواد بازدارنده خروج اشعه مادون قرمز، می توان از خاصیت گرمازایی آن استفاده کرد. این مواد مانع از خروج اشعه مادون قرمز از گلخانه و باعث حفظ حدود ۵۰ % گرمای تابشی می شود.
پلی اتیلن نسبت به شیشه، حرارت بیشتری به داخل گلخانه منتقل می کند. هزینه اولیه آن کمتر از شیشه و در اسکلت های موقت و دائمی قابل استفاده می باشد. پوشش پلی اتیلن، اجازه عبور دی اکسید کربن و اکسیژن را می دهد ولی قابلیت عبور دی اکسید کربن از پوشش پلی اتیلن سه برابر اکسیژن می باشد. میزان اکسیژن و دی اکسید کربن در گلخانه های پلی اتیلنی، کمتر از گلخانه های شیشه ای می باشد.
رطوبت داخل گلخانه های با پوشش پلاستیکی زیاد است و برخورد هوای گرم و مرطوب داخل گلخانه با پلی اتیلن سرد، باعث تبدیل بخار به قطرات آب بر روی سطح داخلی پلی اتیلن می شود(میعان بخارآب) که خود، سبب افزایش شیوع بیماری های قارچی، سوختگی سطح برگ به علت بروز حالت ذره بینی و کاهش انتقال نور به داخل گلخانه می شود. با روش های زیر می توان از میعان آب در سطح زیرین پوشش گلخانه جلوگیری کرد:

الف) تهویه مناسب و تنظیم گرمای گلخانه
هرچه دمای محیط بالاتر باشد، مقدار بخارآب بیشتری را در خود جای می دهد و با سرد شدن هوا، بخارآب اضافی به شکل قطرات آب و شبنم آزاد می شوند. همچنین با تهویه مناسب و خارج کردن هوای مرطوب داخل گلخانه و جایگزینی آن با هوای بیرون، می توان شدت میعان بخارآب را کاهش بخشید.

ب)استفاده از پوشش پلاستیکی دولایه
در این حالت، پوشش بیرونی گلخانه جسم سرد و پوشش داخلی، جسم گرم می باشد و بخارآب داخل گلخانه با برخورد به پوشش داخلی تبدیل به قطرات آب نمی شود.

ج) پاشیدن مواد پاک کننده بر روی سقف داخلی پوشش گلخانه
باعث دفع سریع تر آب شده و قطرات آب به شکل ریزتر و سریع تر به سمت کناره ها جاری می شوند.

د-استفاده از پلاستیک های پلی اتیلن ضد قطره(آنتی فاگ)
پلاستیک های پلی اتیلنی در عرض های ۳/۰-۴/۱۵متر و ضخامت ۱-۱۰میل(۲۵-۲۵۰میکرون۰۲۵/ -۲۵./ میلیمتر) تولید شده و از واحدهای میل و میلیمتر، برای تعیین ضخامت این نوع پلاستیک ها استفاده می شود.هر میل،معادل ۰۲۵/۰ میلیمتر می باشد.